Xiahe - Lhasa

Hallo lieve allemaal,
Gelukkig was de buikgriep maar 1 dag actief en kon Elsbeth de volgende dag weer gewoon mee doen met het programma.
De tocht naar Yongjing was voor de chauffeur ook zoeken. Steeds ging hij er op uit om de weg te vragen. Hij zorgde goed voor zijn bus, had de banden laten maken en koelde de remmen voor we gingen dalen.Gelukkig hebben ze inmiddels al veel wegen geasfalteerd, ook in de bergen. Alleen het laatste stukje ging over een hobbelweg. In Yongjing snel spullen afgezet en op zoek naar de boot. Wat kunnen Chinezen verhitte discusies voeren als ze denken het beter te weten!!!!Vooral de chauffeur dacht dat.
De boot werd gevonden. Het was een klein overdekt speedbootje. De ramen waren niet helemaal waterdicht. Zo kon die van Elsbeth niet helemaal dicht en kwam bij Ayla en Fynn water langs het rubber. We vertrokken tegen de stroom in, waardoor zeker als er een tegenligger was het water hoog opspatte en binnen kwam. De stuurman wilde de sfeer nog extra verhogen en zette zijn radio aan. Voor Fynn en Ayla was het chinese house carnavals muziek. Vooral Fynn heeft stukjes meegezongen en de stuurman had veel lol. Na 3 kwartier kwamen we bij de ingang van de kloof met de "100.000" boedha's. De omgeving was weer schitterend. De rotsen waren roodachtig en aan de zijkant van de rivier lagen rotspunten waar de diepte erg moeilijk te bepalen was. Het leek wel een schildering (2D). De kloof was een deel van de zijderoute. Handelsreizigers wilden hun geluk veiligstellen en tekenden en beeldhouwden boedha's in de rotsen. Je kon de invloed zien van de verschillende herkomsten van de handelsreizigers. Zo stonden er palmen afgebeeld, maar ook typisch ronde vormen van griekse afkomst. De grootste boedha staat helaas al 5 jaar in de steigers en achter een groen doek. De boottocht terug ging veel rustiger en later zijn we nog even Yongjing in gegaan om te eten en voedsel in te slaan voor de volgende dag. Daarna was het op tijd naar bed.
Om 7.00 stonden we klaar om de bagage in de bus te stoppen. Het was nu duidelijk dat we toch de middagtrein zouden nemen naar Lhasa. Dat is heel lang op en neer gegaan tussen 's avonds en 's middags. Chinezen kunnen niet beslissen! Op weg naar Xining (waar we op de hemeltrein stapten) moesten we natuurlijk ook naar de wc. De buschauffeur stopte bij een benzinepomp, dus wij gingen op zoek naar het toilet. Volgens onze reisleidster was dit een gedeelde eerste plaats voor de vieste wc ooit. Fynn moest zelfs kokhalzen en Ayla stond te springen, omdat er maden over de vloer kropen. Iehhhhhh!! Gelukkig waren de zieken nog niet bij de wc. Deze hebben een mooi bosje gevonden. Rond 12.00 waren we in Xining. Jammer genoeg was er een wegversperring en wist de chauffeur niet meer hoe hij moest rijden. De agent ter plaatse kwam naar ons toe met een taxi en wilde de weg wijzen. Weer bleek dat de chauffeur erg eigenwijs was en amper luisterde naar een ander. Een uur later en na een aantal rondjes waren we weer bij de zelfde plek. Eindelijk gingen we op weg naar een soort albert-hein xl en daarna door naar het station. We zaten met de groep verspreid over verschillende coupes. Met onderhandelen zaten we uiteindelijk met vijven bij elkaar. Elsbeth sliep nog wel tussen 5 chinese mannen. XD. De chinese vrouw die nog bij Ayla en Fynn lag, kreeg nog wel een hoop gezang te verduren. Net goed! Moet ze maar geen ei onder haar neus smeren als creme. We werden wakker met uitzicht op een prachtig berglandschap. Wat is de natuur nog mooi boven de 4000 m. Een van onze reisgenoten kon haar fototoestel maar niet wegleggen. Prachtig voorproefje voor onze trekking. We kijken er naar uit om er zelf doorheen te mogen wandelen. Een paar uur later was het weer lekker druk in onze coupe, want het was een heel gedoe om in de kleine ruimte die we hadden weer alle bagage bij elkaar te zoeken. We stonden ruim op tijd klaar om naar buiten te gaan. De reisgenote van de foto's dacht daarom dat ze nog wel even in de wagon naast ons wat foto's van Lhasa kon maken. Helaas voor haar gingen de schotten tussen de verschillende wagons al snel dicht en was ze afgesloten van ons en haar bagage. Haar koffer moesten we dus ook nog naar buiten slepen. Op het perron vonden we de rest van de groep en gezamenlijk liepen we te midden van de chinezen naar de uitgang. We ontmoetten de gids die gedurende ons hele verblijf in Tibet met ons meegaat en hij gaf ons allemaal met een vrolijke glimlach een katah (sjaaltje). Het was wel een beetje warm in de bus, maar toch hielden we allemaal onze katah om. Ons was al verteld dat er veel militairen door Lhasa lopen en ook dat we van hun of andere geuniformeerden geen foto's mochten maken, maar toen we door de stad reden moesten we toch wel even slikken. Elke 100 meter staat een glazenhuisje met 6 militairen en daarnaast lopen er ook nog een heleboel te marcheren. We kwamen bij ons hotel en ondertussen gewoonte getrouw waren onze kamers ook nu weer helemaal top. Al snel gingen we Lhasa in. Wel even lastig om te bedenken wanneer je wel en wanneer je geen foto mag maken, maar de winkeltjes waren wel erg leuk. We aten met de groep samen in het restaurant naast het hotel en genoten van echt westers eten. Een van de eigenaren is namelijk nederlands. Daarna hebben we nog gezellig spelletjes gespeeld en toen was het tijd om lekker te gaan pitten.
Vanochtend konden we lekker uitslapen en hebben daar ook dankbaar gebruik van gemaakt. Meteen na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar een internetcafe. Jammer genoeg voor ons viel halverwege het typen de stroom uit. Bij de bank aan de overkant van de straat hoorden we dat het nog wel dik een uur kon duren voordat er weer elektriciteit was. We gingen dus nog wat straatjes in, aten wat en waren ruim op tijd klaar om naar het 'braille without borders' te gaan. Dit is een speciale organisatie voor blinden. De oprichtster komt uit Duitsland, is zelf blind en heeft het Tibetaans vertaald naar braille. Haar man komt uit Nederland en helpt natuurlijk ook mee. In het gebouw leven 32 blinden, maar ze hebben ook andere projecten. De organisatie helpt de blinden om zelfstandig te kunnen leven en een waardig familielid te kunnen zijn. Ze leren andere talen, kaas maken, op een boerderij werken, etc.
Na 'BWB' gingen we naar de Jokhan tempel. Een van de grote zes in Tibet. De keizer die het gebouwd had, was getrouwd met drie vrouwen. Een uit Tibet, een uit China en een uit Nepal. Speciaal voor de Nepalese is deze tempel gebouwd met de boedha die zij typerend voor Nepal meenam. De tempel is gebouwd op een rond meer. Het was wel overvol in de tempel, waardoor het samen met de wierrook en de hoogte best benauwd werd. Toen we dan even op de hoogste verdieping foto's mochten maken, haalden we flink adem. We hadden prachtig uitzicht op het Potala (het winterpaleis van de Dalai lama). We gingen terug naar het hotel, aten wat en nu zijn we weer terug in het internetcafe. Gelukkig doet de stroom het weer :).
Morgenochtend zijn we van plan om te gaan kijken naar de pelgrims die langs het Jokhan klooster trekken. Ook willen we het nonnenklooster bezoeken. 's Middags gaan we met de hele groep onder leiding van een gids naar het Potala. Het beloofd een drukke dag te worden, dus we gaan maar vroeg naar bed vanavond.
Lieve groetjes uit Tibet!